Het Parochieel Kerkkoor Goirke door de jaren heen.
Een serie gesprekken met de huidige voorzitter, Jan van de Put.
Jan is (2010) inmiddels 55 jaar lid van het koor (en loopt al 61 jaar mee…)
Hij kijkt terug in de tijd, vertelt over zijn ervaringen en wetenswaardigheden,
aangevuld met informatie en ervaringen van anderen.
Met name de heer Kees Weijters bleek een grote bron van informatie.
Van Heerenzangers tot Parochieel Kerkkoor Goirke (PKG)
Tja, begint de voorzitter, eventjes wat vertellen over het Parochieel Kerkkoor
Goirke gaat niet in een, twee, drie. Laat ons maar eens wat sessies plannen.
Of ik het allemaal nog wel paraat heb en precies op volgorde, daar ben ik ook
niet zeker van. Laat ons maar eens kijken waar het allemaal toe gaat leiden.
Anders vraag ik nog wel bij deze of gene.
Wat dat betreft, denk ik dan aan ons oud-lid van het mannenkoor: Kees Weijters (* 1931)
(Let op! Deze Kees Weijters heeft, als het gaat om de beschrijving van de
geschiedenis van het Goirke, een befaamde oom, C.J. Weijters genaamd, (1894-1988),
die eerst onderwijzer was aan de Goirkese St.Jansschool en later leraar Duits
en Geschiedenis aan de Aloysius Mulo in de Koestraat. "Hij publiceerde zijn
plaatselijke geschiedkundige onderzoeken gedurende 40 jaar en in 212 publicaties
in de parochiekrant van het Goirke, en het katholieke weekblad Rooms Leven,
dat werd uitgegeven door het Tilburgse Dekenaat. Al deze artikelen, met veel
aandacht voor de onderwerpen onderwijs, bestuurlijke- en kerkelijke zaken, heeft
hij nog bij leven geschonken aan het Regionaal Archief Tilburg, gevestigd aan
de Kazernehof te Tilburg, alwaar zijn studies zijn te raadplegen in de Collectie
Weijters.
Op zijn beurt haalde C. Weijters zijn inspiratie uit het archief van het
Dorpsbestuur van Tilburg (v.h. Van Visvliet) en het archief van de Schepenbank."
(uit: Regionaal Archief Tilburg)
Om een begin te maken: laat ons maar bij de dag van vandaag vertrekken.
Het is nu 2010. Het PKG van vandaag de dag bestaat uit 59 leden, te weten 29
dames en 30 heren.
Die samenstelling is niet altijd zo geweest, want het is allemaal begonnen op
1 oktober 1839 met de formele oprichting van: Kerkkoor Goirke, Vereniging met
beperkte rechtsbevoegdheid, feitelijk een mannenkoor of zoals men dat in die
tijd noemde: "heerensangers".
Ik heb ooit begrepen van Geert Simons (Pianohandel Jos W.Simons, Tilburg) dat
toen zijn opa Jos (zeg maar Sjef) Simons dirigent/organist was van het Kerkkoor
Goirke er besloten werd om naast dat mannenkoor ook een jongenskoor op te richten,
zodat aan de wens van de pastoor Sprengers (en zijn kapelaans Maas, Van Beurden
en Kolsteren) voldaan kon worden om voortaan ook 4-stemmige missen te kunnen
uitvoeren voor gemengd koor.
Kees Weijters hierover:
"In die tijd mochten meisjes nog niet optreden met het mannenkoor. Sjef was
het met dat plan niet eens en nam per november 1942 ontslag.
De feitelijke redenen waren dat het instuderen van missen en gezangen met kinderen
zijns inziens teveel tijd kostte en dat het verloop onder de leden van een
kinderkoor groot was. Kortom voor Sjef was het allemaal 'onbegonnen werk'.
Hij kon aan de wens hierboven gemeld zijn medewerking niet geven en dat was voor de pastoor en het
kerkbestuur aanleiding om hem te ontslaan. Sjef werd later organist in de
parochie Gasthuisstraat. Hij zette geen voet meer in de Goirkese kerk, totdat
hij erin en eruit werd gedragen voor zijn uitvaart. Er had alsnog een verzoenend
gesprek met hem plaats gehad.
Zelf (=Kees Weijters) denk ik, dat er nog meer redenen waren voor pastoor
Sprengers om een jongenskoor op te richten, dat samen met de heren op grote
feestdagen plechtige missen muzikaal zou verzorgen.
A. Het was oorlog.
De verkennerij, gesticht door Lord Baden Powell, was door de bezetter verboden.
De jeugd moest toch verantwoord bezig gehouden worden.
B. De kerk was uitgebreid met een majestueus priesterkoor en grote zijbeuken en
de plannen lagen er om na de oorlog, het huidige kerkschip af te breken en te
vervangen door het nog te bouwen nieuwe kerkdeel met maar liefst twee torens.
Was het "Het Rijke Roomse Leven"? Was het grootheidswaanzin van het kerkbestuur,
dat bestond uit fabrikanten?
Het oudste deel van de Goirkese kerk is een zogenaamde waterstaatskerk. Die
moesten ontworpen worden door protestantse ingenieurs van Rijkswaterstaat. Of
de toenmalige architect reformatorisch was, is mij niet bekend. Waterstaatskerken
waren niet in tel bij de priesters.
C. In de dertiger jaren was de liturgische vernieuwing in gang gezet en werd
de oprichting van jongenskoren gestimuleerd vanuit de kerkleiding.
( lees : Rome en de bisschoppen).
D. Was het ijdelheid van de pastoor / de parochie ? Immers: het Goirke heeft
altijd geconcurreerd met het Heike.
E. Zo een grote kerk vroeg om een groot gemengd ( heren- en kinder-) koor.
Dat moest in verhouding zijn. In die tijd stonden er ook twaalf acolythen
(ook opgericht tijdens de oorlog) bij de hoogfeesten op het priester koor en
zes kleine misdienaars, die als "kruipengel", als flambouwdragers op de altaartreden
plaatsnamen tijdens het tafelgebed.
Verder had De Leoschool (géén parochieschool maar een eigen school
van de fraters) al een jongenskoor genaamd "Jubilate Deo" o.l.v. frater Ludovic.
Het trad op priesterzaterdag (eerste zaterdag van de maand) op in de kerk.
Sjef (Jos) Simons was daarbij de organist.
Later kreeg ook de Sint Janschool (wel parochieschool) een jongenskoor onder
leiding van frater Wilbertus, daarna onder Kees van Gorp en tenslotte onder frater
Cunibert.
Kortom, er waren genoeg redenen om een jongenskoor in te gaan schakelen tijdens
de misvieringen".
De pastoor zette echter door en pater Wierts werd als dirigent aangesteld en
deze pater richtte meteen een jongenskoor op.
Kees Weijters: Pater Wierts was lid van de Congregatie van Mill Hill en was
leraar aan het St.Joseph Studiehuis, in Tilburg bekend als "de Rooi Pannen".
De Duitse bezetter vorderde dat gebouw en een aantal paters van de Rooi Pannen
kwamen terecht op het adres Goirkestraat 125.
Een echt Gemengd Koor kwam er overigens pas in op 25 augustus 1964, toen
frater Cunibert, toenmalige dirigent, aan de wieg stond van het Parochiële
Dameskoor.
Die situatie ging een hele tijd zo door, tot in 1993 dat Dameskoor Goirke een
fusie aanging met het Gemengd Koor Veldhoven. ( Parochie Theresia )
Beide koren hadden Jos Vingerhoets als dirigent, vandaar.
Een paar jaar later, dan is het al 1999, volgde de fusie van het mannenkoor
Goirke met het Gemengd Koor Veldhoven. En om het verhaal tot nu toe helemaal
compleet te maken kwamen diverse leden van het Gemengd Koor Hasselt in 2001
ook onze gelederen versterken en nadien ook nog 4 leden van het Montfortkoor.
Dat die fusies mogelijk waren, was het gevolg van het sluiten van de kerken
in de jaren negentig.
Overigens, en nu ga ik van het heden naar het echte verre verleden: in het
Regionaal Archief in Tilburg is onder nummer F TILB1263 een stuk geschiedschrijving
beschikbaar, waarin letterlijk te lezen is:
"1775 - 31 juli, zijnde de feestdag van den H, Ignatius heeft Onzen Eerwaarden
Heer Pastoor, Ignatius Sprong zijn jubilee gegeven van 50 jaar van zijn professie,
als wanneer in de bijde Kerken een Solemnele Misse is geschied met 4 priesters."
(Laurens D. Lelie/J.B. de Beer/A.Vorselaars: "Uit het dagboek van een Tilburger,
Chronique in en omtrent Tilburg voorgevallen 1774-1854)
Het feit, dat er heel duidelijk sprake is van een Solemnele Misse, geeft wellicht
aan dat die mis opgeluisterd is door een koor. En voor de kerk van het "Geurke"
is dat vast en zeker het Mannenkoor geweest. Je mag daarom zeggen: het Mannenkoor van
het Goirke bestaat dit jaar -2010- tenminste 235 jaar.!!
De dirigenten door de jaren heen
Laat ik voorop stellen, dat ik hier alleen echt kan vertellen over de dirigenten
die ik zelf heb meegemaakt in de afgelopen 55 jaar en kan herhalen, wat Kees
Weijters mij heeft aangereikt.
Ik heb natuurlijk weet van die historisch beroemde dirigent op het Goirke,
Willem Reijniers, die dirigent is geweest van 1876 tot 1908.
En dat deze werd opgevolgd door Jos (Sjef) Simons, van 1908 dus tot 1942.
Kees Weijters gaf al eerder aan, hoe deze dirigent/organist zijn ontslag nam
vanwege een verschil van mening met zijn pastoor en kerkbestuur over het al
dan niet inzetten van een jongenskoor.
Jos W. Simons werd opgevolgd door pater Wierts.
Tot 1947. De periode van de legendarische Cees van Gorp was aangebroken.
Ik, Jan van de Put, ben bij het jongenskoor gekomen in 1955.
Maar dat was niet mijn eerste kennismaking met het koor.
Ik herinner me dat ik elke zondag (en dat vermoedelijk vanaf mijn 4e jaar,
dus vanaf 1949) met mijn vader Jan van de Put, lid van het mannenkoor, elke
week mee naar de hoogmis mocht en in de middag ook nog eens naar het lof.
Ik mocht dan boven op het koor tussen de spijlen van de balustrade doorkijken.
Over de balustrade leunen lukte niet, want daar was ik nog te klein voor.
Overigens, mijn vader heeft ruim 40 jaar bij het mannenkoor van het Goirke
gezongen. Koorzang zit in ons bloed: mijn opa Jan van de Put zong meer dan
50 jaar bij het Mannenkoor van de parochie Hoefstraat, oom Toon bij het
Mannenkoor van de parochie St.Anna en mijn oom Frans was steunpilaar bij de
1e tenoren van het Tilburgs Mannenkoor La Renaissance.
Terug naar de ontwikkelingen op het Goirke.
Even is er nog sprake geweest van een heuse Schola Cantorum.
Kees Weijters: Op de eerste zondag van de maand mei in 1951, na de Hoogmis,
werd op de pastorie in aanwezigheid van de kapelaans Jans, Zigenhorn en Van
Ooij de Schola Cantorum opgericht. Het was een groep enthousiaste mannen, die
onder leiding van kapelaan Van Ooij de Gregoriaanse zang zou gaan verzorgen in
de kerk, en wel op de Eerste vrijdag van de maand, tijdens de Dageraadmis met
Kerstmis en tijdens de Paaswake.
Dat kwam omdat het Mannenkoor geen Gregoriaanse missen op de zondag wilde verzorgen.
verigens ... het koor zong wel elke zondag de Gregoriaanse wisselende gezangen,
zoals daar zijn: het Introitus, Graduale, Offertorium, Communio en het Credo,
maar ... de meeste koorzangers hadden een voorkeur voor meerstemmige muziek.
Maar er was meer! De Schola Cantorum trad op in toog en superplie en dat was
voor de meeste koorleden van toen (te weten: Sjef de Kort, Wim Verschueren,
de gebroeders De Haas, Jos de Beer en Jan van de Put - vader van de huidige
voorzitter ) reden om te bedanken voor de eer.
Twee jaar later was toch de kogel door de kerk: met pastoor Sprengers werd
afgesproken, dat de Schola Cantorum voortaan zou zingen op de eerste zondag
van de maand tijdens de Hoogmis in toog en superplie voor in de kerk, de tweede
zondag van de maand zong het Mannenkoor boven op het oksaal, de derde zondag
van de maand zong het Mannenkoor plus de toegetreden leden van de Schola in burger
vooraan in de kerk en op de vierde, soms vijfde zondag van de maand zong het
Mannenkoor meerstemmig boven op het koor. Maar de Schola bleef, zoals vanaf het
begin ook was afgesproken, de Eerste Vrijdag, de Dageraadsmis met Kerstmis en
de Paaswake verzorgen.
Deze overeenkomst tussen pastoor en Mannenkoor had het bijkomend voordeel, dat
er verschillende leden van de Schola Cantorum alsnog toetraden als lid van het
Mannenkoor!
Dat was inderdaad het geval met Kees Bertens, Jan van der Borght, Sjef Paymans
en Kees Weijters.
En na een paar repetities bombardeerde dirigent Cees van Gorp Kees Weijters
tot cantor (voorzanger) samen met Bert Spijkers.
Het Gemengd Koor bereikte onder leiding van Cees van Gorp verschillende
hoogtepunten.
Maar Cees van Gorp ging weg na het zilveren priesterfeest van pastoor W. van
Beurden.
Wat was het probleem?
Kees Weijters: Cees van Gorp kon geen onderwijzer worden in Tilburg aan
een school waarvan de fraters de leiding hadden.Hij kon wel een benoeming
krijgen aan de lagere school van Broekhoven. Alleen er werd wel als voorwaarde
gesteld dat Cees ook dirigent zou worden van het kerkkoor en zo leidde Cees
daar zowel het Broekhovens mannenkoor als het dameskoor.
We zijn dan in 1958 beland.
Ik herinner mij, dat we toen een korte periode Ad Brekelmans hebben gehad als
dirigent.
Dat ging toendertijd niet gladjes, integendeel.
Kees Weijters: Ad Brekelmans was namelijk de schoonzoon van Kees van Bladel,
de toenmalige voorzitter van het Goirke’s koor en hoofd van de school aan de
Robert Fruinstraat (parochie Groeseind). Binnen het koor vond men dat Ad niet
voldeed en dat zijn schoonvader hem tot dirigent had gebombardeerd. Voorzitter
Van Bladel moest het later bekopen met het afstemmen als voorzitter. De nieuwe
voorzitter werd: Gert Elias.
Er waren wat zaken met de wisseling van het voorzitterschap in die tijd.
In 1959 wordt frater Cunibert door pastoor Van Beurden gevraagd om de leiding
van het mannenkoor en het jongenskoor op zich te nemen.
Frater Cunibert was onderwijzer aan de St.Jansschool. Hij gaf aan alle klassen
van de school 1 uur muziekles per week en had wegens zijn "donker" baritonale
stemgeluid de bijnaam: "De Brombeer".
Een dirigent vol bevlogenheid en visie, die weldra merkte dat er nogal wat
terugloop was bij het jongenskoor.
Kees Weijters: Vanwege die terugloop werden er ook meisjes toegelaten bij
het kinderkoor en jawel, toen bleven de jongens weg.
Frater Cunibert reageerde met een prima plan: hij had de vondst om een "Baardkoor"
op te richten. Leden van het jongenskoor, die dat koor ontgroeid waren, konden
zo toch behouden blijven voor de kerkzang in het Goirke om na verloop van tijd
toe te treden tot het mannenkoor.
Het was ook frater Cunibert die het Dameskoor ging oprichten, zodat we op Kerstavond
1964 zelfs de Kroningsmis van W.A. Mozart konden uitvoeren. Een muzikaal huzarenstukje
van de bovenste plank in die tijd.
Foto links. Achterste rij: Dirigent Frater M. Cunibert van Litsenburg, Wim
Verschueren (begeleider), Jan van de Put Jr., Jos Propst, Peter van den Borght,
Martin Populiers en Frits van den Borght.
Voorste rij: Ad de Bruin, Frans de Bruin, Jan van de Put Sr. (begeleider),
Ad van der Heijden, Piet Robbe en Ad van Dijk.
Het Dameskoor was eigenlijk opgericht ter versterking van het meisjeskoor.
Kees Weijters: Later is dat Dameskoor ook alle rouw- en trouwdiensten gaan
verzorgen, met uitzondering van de zaterdagochtenden. Wat dan waren er immers
genoeg mannen beschikbaar.
Frater Cunibert was een maagpatiënt en om gezondheidsredenen werd hij
door zijn overste overgeplaatst naar Loon op Zand. Hij bleef nog wel een tijd
op het Goirke dirigeren maar er moest toch gezocht worden naar een vervanger.
Dat werd Jan van Wees.
Kees Weijters: Dat kwam zo. Als sinds 1944 was Christiaan Kuijten onze vaste
organist. En Jan van Wees was leerling organist bij Christiaan Kuijten en dirigent
op de Trouwlaan.
Jan van Wees studeerde met mij (=Kees Weijters) voor koordirigent bij de
Nederlandse St.Gregoriusvereniging en meerstemmige muziek bij Thieu Lax, die
priester was van het bisdom en muziekleraar aan het Klein Seminarie in St.Michelsgestel.
Jan van Wees had het erg druk en daarom vroeg hij mij (=Kees Weijters) om de
leiding van het meisjeskoor en het dameskoor op mij te nemen.
Dat heb ik gedaan tot in 1973. Jos Vingerhoets het van mij over nam.
Carla van Gool zegt hierover: Ik weet wel dat het een prachtige tijd was.
Jan van Wees gaat in 1971 zeer ontstemd weg als dirigent wegens een financieel
meningsverschil met pastoor Van Griensven.
Dan komt voor een periode van 10 jaren, Bert Spijkers.
Kees Weijters: Na het vertrek van frater Cunibert heeft het Bestuur Bert
Spijkers, die lid was van het Mannenkoor Goirke, benaderd om het dirigentschap
voort te zetten.
Men wist van Bert, dat hij muzikaal inzicht had. Eigenlijk was hij violist
bij het Tilburgse Salon Orkest dat onder leiding stond van Kees Schalken.
Het orkest verzorgde muzikaal o.a. de uitvoeringen van de Tilburgse Operette
Vereniging, dat onder voorzitterschap stond van de broer van Kees.
Overigens moet gezegd, dat Bert, zoals ieder aspirant koorlid, het zangersdiploma
van de Nederlandse St.Gregoriusvereniging had gehaald. Geen diploma, geen lid van
het koor!
Het diploma garandeerde basiskennis van het Gregoriaans, de meerstemmige
koormuziek en van de liturgie. Bert had geen dirigentendiploma.
Hij was daarom aanvankelijk helemaal niet blij met het verzoek van het Bestuur,
maar ... hij hield van het Mannenkoor en hij wilde het absoluut niet in de
steek laten. Bert bereidde zich wekelijks terdege voor op de uit te voeren zondagsmis.
Vanaf 1981 is Jos Vingerhoets de muzikale leider van het Mannenkoor.
Maar hij was al veel eerder actief op het Goirke, want Jos was al zelf lid van
het jongenskoor Goirke gedurende de periode 1957 - 1961.
In 1971 ging hij over naar het Mannenkoor Goirke en bleef daar lid tot 1979.
Maar Jos was 1971 ook dirigent geworden van het RK. Koor Gasgothe.
RK. Koor Gasgothe was een jongerenkoor, samengesteld uit jongeren uit de parochies:
Gasthuisstraat ( Gas ) Goirke ( Go ) Theresia ( The )
Het jaar daarop, in 1972, wordt Jos ook dirigent van het Dameskoor Goirke.
Vervolgens vanaf 1978 dirigent van het Gemengd Koor Veldhoven (Theresiaparochie).
En tenslotte, vanaf 1981, tevens dirigent van het Mannenkoor Goirke.
Zoals eerder vermeld, fuseerde per 1 januari 1999 het Gemengd Koor Veldhoven
met het Mannenkoor Goirke. Enerzijds had dat te maken met de kerksluiting van
de parochie Theresia, anderzijds vulde beide koren elkaar op een geweldige manier aan.
Het Gemengd Koor Veldhoven had nog slechts 6 mannenstemmen en het Goirke had
geen dameskoor. Bovendien was er natuurlijk geen enkel directieprobleem, aangezien
Jos Vingerhoets dirigent was van beide koren.
Het heeft geleid tot het Parochieel Kerkkoor Goirke, een formule die tot op heden
zeer succesvol is gebleken mede door de komst van diverse leden van het Gemengd
Koor Hasselt die in 2001 eveneens met een kerksluiting werden geconfronteerd.
In 2003 werd het geheel nog eens versterkt door de toetreding van 4 leden uit
het koor van de Monfortparochie.
In 2009 nam Jos ook de leiding op zich van het Gemengd Koor Vredeskerk.
Onder de bezielende leiding van Jos Vingerhoets zijn diverse, zeer bijzondere
activiteiten tot stand gekomen. Voor een opsomming en inhoud daarvan verwijzen
wij gaarne naar de "Nieuwsbrieven".
De organisten door de jaren heen
Zeg je organist op het Goirke dan zeg je onmiddellijk: Christiaan Kuijten.
Een mensenleven lang was hij de vaste begeleider bij het mannenkoor.
Moet je eens indenken! Vanaf 1944 en tot 2007, 63 jaar present.
Vandaar ook dat hij in 1984 bij gelegenheid van zijn 40 jarig jubileum de
pauselijke onderscheiding "Pro Ecclesia et Pontifice" mocht ontvangen.
In 1994 bij zijn gouden jubileum heeft het de Koningin behaagd, Christiaan te benoemen
tot "Ridder in de Orde van Oranje Nassau". Om tenslotte bij zijn 60 jarig
jubileum en de onderscheiding van de St.Gregoriusvereniging voor Kerkmuziek
en ook nog eens de Gouden Speld van de Gemeente Tilburg uitgereikt te krijgen
voor zijn uitmuntend, breed muzikaal functioneren.
Want Christiaan was naast het feit dat hij organist was op het Goirke, ook tientallen
jaren docent muziek geweest: piano, orgel en dirigent. Hij studeerde aan de
Kerkmuziekschool te Utrecht.
Christiaan was dus de vaste begeleider van het mannenkoor.
Maar er kwamen andere koren op het Goirke en die hadden hun "eigen" organist: Harry Swinkels.
Zo wordt Harry in 1973 organist van Dameskoor Theresia (later Gemengd Koor Veldhoven).
In 1974 wordt hij organist van RK. Koor Gasgothe, in 1976 organist van Dameskoor Goirke.
In 1983 volgt zijn benoeming als organist van het Gemengd Koor Goirke.
(Cristiaan Kuijten blijft het mannenkoor begeleiden tot 1 januari 2007.)
Op 1 januari 1999 is door de fusie het Parochieel Kerkkoor Goirke een feit.
Harry wordt organist van dat fusiekoor en begeleidt wanneer het Gemengd Koor zingt.
Als Christiaan op 1 januari 2007 terug treed, wordt Harry de vaste orgelbegeleider
van alle uitvoeringen door het Parochieel Kerkkoor Goirke.
Maar Harry is meer dan onze organist.
Hij heeft voor ons prachtige composities gemaakt.
Te denken is daarbij aan het Ave Maria bij gelegenheid van ons 150 jarige
jubileum in 1989, de feestmis bij de gelegenheid van het 40 jarige jubileum
van pater Pim van Deenen, het schitterende "Hodie Christus Natus Est", wat
Harry voor ons componeerde bij gelegenheid van het Kerstconcert in 2004.
In 2008 aanvaardt Harry de opdracht van het Bestuur om een nieuwe "Missa Petrus
Donders" te componeren, die zal worden uitgevoerd op zondag 25 october 2009.
(Zie voor details: de Nieuwsbrief 2009)
De Bestuurders door de jaren heen
Opnieuw, en zeer tot mijn spijt, kan ik alleen maar verhalen over de Bestuurders die ik heb meegemaakt en voorzover ik deze herinner.
Een overzichtje, uitgaande van het heden, -2010- vanaf 1955 tot nu toe: Jan van de Put.
Voor mij begon het met het lidmaatschap van het jongenskoor St.Dionysius Goirke vanaf 1954.
Daarna kwam ik bij het Baardkoor (onder leiding van frater M.Cunibert van Litsenburg tot 22 november 1963.
Op die datum werd ik toegelaten als lid van het Mannenkoor Goirke.
Op 17 mei 1979 trad ik toe tot het Bestuur van het Mannenkoor, eerst als secretaris en vanaf 31 maart 1983 als voorzitter van het koor.
Er is een tijd geweest, zo’n 1.5 jaar, dat ik heb bedankt als bestuurslid, maar per 28 december 1998 kwam ik terug als voorzitter en dat is zo gebleven tot op heden.
Mijn voorganger was Wim Oerlemans.
Hij was in functie van 1976 tot 31 maart 1983.
Daarvoor, en dat zeer lang, was van 1958-1976 Gert Elias onze grote inspirator.
Gert gaat onze geschiedenis in, als een zeer gemotiveerde en mensen-bindende voorzitter.
Tijdens zijn voorzitterschap zijn er, weliswaar georganiseerd door een commissie,
diverse buitenlandse reizen gemaakt: naar Altenahr, Koblenz (Duitsland) en Brugge
(België).
Wat waren we toen nog opgetogen, als we naar het buitenland mochten!
En voor 1958 was Cees van Bladel de voorzitter.
We zullen eens in het archief moeten duiken om de namen op te sporen, die hem
voorgingen. Dat komt nog!